Verhaal
Stop niet met vragen of het een beetje lukt thuis
Toen mijn moeder in 1986 voor het eerst psychotisch werd en opgenomen moest worden op een gesloten afdeling was ik 12.
Ik was een heel vrolijk, stoer (...) druk ventje. Altijd schoenen kapot, gaten in mijn spijkerbroek en overal schrammen. Zo eentje die je vandaag de dag ADHD-er zou noemen. Behalve als we op bezoek gingen in het ziekenhuis bij ons moeder. Dan was ik dagen stil.
In de 32 jaar dat mijn moederke psychotisch is geweest heeft geen enkele professional uit de ggz contact opgenomen hoe het met ons ging. Er werd niets gedaan aan herstel, verbinding, leefstijl, zingeving. We moesten het allemaal zelf uitzoeken en daar hebben we samen het beste van gemaakt.
Op 4 juni 2019 overleed mijn moeder aan de gevolgen van een longontsteking. Een snel einde aan een eeuwig durende lijdensweg. Ook daar hebben we samen het beste van gemaakt.
Tijdens deze week van de mentale gezondheid spreek ik de hoop uit dat elke huisarts, elke POH, elke wijkteammedewerker en ambtenaar sociaal domein en vanzelfsprekend elke ggz professional niet stopt met vragen: of het een beetje lukt thuis, als moeder, als partner, als dochter en als zoon. Of het lukt om er samen het beste van te maken. Of je kan helpen?
En let een beetje extra op die drukke mannetjes die thuis knel zitten, daar helpt namelijk geen ritalin tegen.
Houdoe moederke.
Jack van der Kruijs
Geen reacties gevonden..